Encyclopedie

De Nederlander Willem Jonckbloet (1817-1885) was hoogleraar Nederlandse taal en geschiedenis en liberaal volksvertegenwoordiger.

Johan Kern (1833-1917) was een vooraanstaande Nederlandse taalgeleerde en hoogleraar Engels en Sanskriet. Als taalwetenschapper en polyglot ontwikkelde hij belangstelling voor Zuid-Afrika en Vlaanderen.

Baron Joseph C.M.B.

Albert Kluyskens (1885-1956) was een Gentse hoogleraar die van groot belang is geweest voor de ontwikkeling van de Nederlandstalige rechtswetenschap.

Gerard Knuvelder (1902-1982) was een Nederlandse literatuurhistoricus en promotor van de Groot-Nederlandse gedachte. Afkomstig uit Gelderland was hij vooral invloedrijk in Noord-Brabant.

Godefroid Kurth (1847-1916) was een invloedrijke Belgische historicus die pleitte voor de verdediging van de Vlaamse en Duitse volkstaal.

De Nederlandse ambtenaar en auteur Johan Labberton (1877-1955) koos tijdens de Eerste Wereldoorlog voor het activisme.

Paulin Ladeuze (1887-1940) was een priester, hoogleraar en tussen 1909 en 1940 rector van de Leuvense universiteit. Onder externe druk richtte hij tussen 1911 en 1935 naast Franstalige ook Nederlandstalige opleidingen in.

Max Lamberty (1893-1975) was een politiek en sociaal filosoof, die theoretisch werk over de grondslagen van de Vlaamse beweging leverde.

Pierre Lebrocquy (1797-1864) was hoofdredacteur van verschillende orangistische kranten. In 1846 was hij korte tijd hoogleraar Germaanse taalkunde in Gent. Daarna keerde hij terug naar de journalistiek.

Carolus Lecoutere (1856-1921) was hoogleraar Germaans Filologie aan de KU Leuven. Hij was de auteur van een aantal standaardwerken over Nederlandse taalkunde. Ook zette hij zich in voor het gebruik van een beschaafde Nederlandse omgangstaal.

Victor Leemans (1901-1971) was een politiek en sociaaleconomisch theoreticus, die het gedachtegoed van de revolutie van rechts introduceerde in de Vlaamse beweging.