De marxistische literatuurwetenschapper en filosoof Ludo Abicht (1936) is een van de boegbeelden van het links-flamingantisme. Als kritische publicist en essayist over diverse thema’s is hij een opmerkelijke stem in het publieke debat.
ADVN | archief voor nationale bewegingen is een archief en onderzoekscentrum, erkend door de Vlaamse overheid als collectiebeherende cultuureelerfgoedorganisatie.
Margriet Baers (1889-1922) was als katholieke vrouw een pionier in het universitair onderwijs. Ze studeerde wijsbegeerte en experimentele psychologie in Zwitserland en was mede-oprichtster van de Katholieke Vlaamse Hogeschool voor Vrouwen.
Herman Balthazar (1938) was hoogleraar geschiedenis aan de Gentse universiteit en gouverneur van de provincie Oost-Vlaanderen.
Frank Baur (1887-1969) was een journalist, criticus, hoogleraar en veelgevraagd redenaar.
Wouter Beke (1974) is CD&V-politicus. Als voormalig academicus gold hij jarenlang als huisideoloog van de partij. Hij was tien jaar partijvoorzitter en werd Vlaams minister in 2019, maar moest aftreden in 2022.
Jurist Paul Bellefroid (1869-1959) was politicus voor de katholieke partij en zette zich in voor de vernederlandsing van de rechtspraak. Tijdens de Eerste Wereldoorlog was hij betrokken bij het activisme. Daarna was hij hoogleraar in Nijmegen.
Anton Bergmann (1835-1874), zoon van George Bergmann, was een Lierse advocaat, Vlaamsgezind liberaal polemist, historicus en vernieuwend schrijver.
Jozef Bittremieux (1878-1950) was een Vlaams katholiek priester, kanunnik en theoloog. Hij doceerde aan de Leuvense universiteit als eerste theologie in het Nederlands en steunde er de opkomende Vlaamse studentenbeweging.
De Nederlandse hoogleraar geschiedenis Petrus Johannes Blok (1855-1929) was met zijn meerdelige Geschiedenis van het Nederlandse Volk als nationaal geschiedschrijver een tegenhanger van de Belgische historicus Henri Pirenne en zijn Hi
Otto Bölke (1873-1946) was een Duitse dominee en heemkundige. Hij was bevorderaar van een ‘Vlaams’ regionalisme in Midden-Duitsland
Jan-Hendrik Bormans (1801-1878) was hoogleraar in de letterkunde. Hij was een promotor van de eengemaakte spelling in Vlaanderen en rapporteur van de Spellingcommissie (1836-1841).
