De Week voor Belgisch Kongo (1951-1960) was het enige Nederlandstalige weekblad van Belgisch-Congo. Het werd uitgegeven door een bedrijf van de christelijke arbeidersbeweging en speelde een bescheiden rol in de koloniale taalstrijd.
Priester Georges Decalf (1911-1993) organiseerde Frans-Vlaamse cultuurdagen. Ook liet hij in Frans-Vlaanderen Nederlandstalig toneel opvoeren.
Juliaan Delbeke (1859-1916) was een gevierd spreker, kunstliefhebber en katholiek politicus.
Désiré Delcroix (1823-1887) was ambtenaar en auteur van toneelstukken zoals het vaak opgevoerde ‘Philippine van Vlaanderen’, over de Guldensporenslag.
Jozef Deleu (1937) richtte in 1957 het tijdschrift Ons Erfdeel en in 1970 de gelijknamige Vlaams-Nederlandse stichting op.
De Democratische Bond van Noord- en Zuid-Nederland was een Groot-Nederlandse socialistisch geïnspireerde vereniging, die kortstondig bestond in 1873.
Willem den Uyl (1891-1961) was betrokken bij het Algemeen-Nederlands Verbond, afdeling Utrecht.
Der Belfried was vanaf 1916 een cultureel getint propaganda-tijdschrift voor de Flamenpolitik.
Willem I (1772-1843) was koning der Nederlanden van 1815 tot 1840, en dus ook tussen 1815 en 1830 (de jure tot 1839) van het zuidelijke deel daarvan.
Jan des Roches (1735-1787) was tijdens de Oostenrijkse tijd betrokken bij de organisatie van het onderwijs. Hij is vooral bekend als auteur van een Nederduitse spraakkunst waarin hij de Antwerps-Brabantse accentspelling toepaste.
Priester René Despicht (1870-1960) was hoogleraar aan de universiteit van Rijsel. Hij engageerde zich in de Vlaamse beweging in Frans-Vlaanderen. Ook schreef hij tal van letterkundige bijdragen.
Priester Maxime Deswarte (1907-1989) was hoogleraar Nederlands aan de universiteit van Rijsel. Hij was nauw betrokken bij de Vlaamse beweging in Frans-Vlaanderen. Ook werkte hij mee aan Dietsche Warande en Belfort.
De Deutsch-Flämische Gesellschaft Was een propagandaorganisatie voor de Duitse Flamenpolitik in de Eerste Wereldoorlog die actief was tussen 1917 en 1922.
