Encyclopedie

Aloïs Bruwier (1857-1939) riep in Roeselare met Albrecht Rodenbach de Blauwvoeterij in het leven. Vanaf 1876 stimuleerde hij samen met andere West-Vlamingen de Vlaamsgezinde studentenwerking in Leuven.

Foeke Buitenrust Hettema (1862-1922) was een specialist inzake Friese taal- en letterkunde en van 1916 tot 1918 hoogleraar aan de Vlaamsche Hoogeschool in Gent.

De Nederlander Lammert Buning (1914-1979) ontwikkelde zich vanaf de late jaren 1960 tot een belangrijke, zij het controversiële historicus van de Vlaamse en de Groot-Nederlandse beweging, in het bijzonder over het activisme.

Amaat Burssens (1897-1983) was een hoogleraar Afrikaanse talen, die aan de Rijksuniversiteit Gent aan de basis lag van de richting Afrikanistiek. Hij ijverde voor een grotere rol voor het Nederlands in de Belgische kolonie Congo.

Maurits Cailliau (1938) was een ambtenaar en Diets jeugdleider.

Jozef Calbrecht (1886-1977) was een priester en onderwijzer.

Karel Callebert (1837-1900) was een Vlaams katholiek priester-leraar en schrijver.

Eugène Cantillon (1893-1942) werkte in 1915 vanuit Nederland kortstondig mee aan de activistische krant De Vlaamsche Post. Van 1918 tot zijn overlijden was hij journalist bij de krant Het Vaderland in Den Haag.

Mia Cappuyns (1896-1965) was actief in verschillende organisaties van de katholieke Vlaamse meisjesbeweging. Ook richtte ze mee het tijdschrift Gudrun op.

De Leuvense hoogleraar taalkunde Albert Carnoy (1878-1961) was een vooraanstaand plaatsnaamkundige. Als parlementslid en minister had hij oog voor de Vlaamse eisen.

Arts Luc Carton (1907-1979) was als student actief in het Algemeen Katholiek Vlaams Studentenverbond (AKVS). Na de Tweede Wereldoorlog was hij ondervoorzitter van Zannekin en nauw bevriend met Jean-Marie Gantois.

Berten (Albert) Catry (1896-1941) was een Vlaams-nationalistische studentenleider tijdens het interbellum en fungeerde als beheerder van De Vlaamsche Vlagge (1875-1933) en van Jong Dietschland (1927-1933).

Désiré Claes (1836-1910) was werkzaam in het onderwijs. Hij was ook actief als publicist en literator en speelde van bij de oprichting een belangrijke rol in het Davidsfonds, waarvan hij van 1908 tot 1910 waarnemend voorzitter was.

Jef Claes (1921-1985) was hoofdredacteur van Ons Leven en de eerste naoorlogse preses van de Vereniging van Vlaamse Studenten.