De Groodt, Arthur
Arthur de Groodt (1883-1952) was een arts, hoogleraar en mecenas van Vlaamse wetenschapsbeoefening.
Arthur de Groodt (1883-1952) was een arts, hoogleraar en mecenas van Vlaamse wetenschapsbeoefening.
Charles J. de Harlez de Deulin (1832-1899) was een Franstalig katholiek priester en hoogleraar-oriëntalist. Vanuit linguïstische belangstelling had hij contact met Guido Gezelle.
Priester en filosoof Frans de Hovre (1884-1956) stichtte samen met Alberic Decoene het Vlaams Opvoedkundig Tijdschrift, waarvoor hij gedurende 35 jaar talrijke artikelen schreef.
Paul de Keyser (1891-1966) was een hoogleraar en volkskundige. Hij doceerde esthetica, Middelnederlands en volkskunde. Hij werd in 1959 ondervoorzitter van de net opgerichte Kultuurraad voor Vlaanderen.
Emile de Laveleye (1822-1892) was een jurist en sociaal wetenschapper, die een hoogleraarschap in de politieke economie in Luik bekleedde.
Maurits de Meyer (1895-1970) was tijdens de Eerste Wereldoorlog student aan de vernederlandste Gentse universiteit. Daarna was hij directeur van de Standaard Boekhandel en medeorganisator van de Boekenbeurs.
Dominicaan en filosoof John de Petter (1905-1971) was hoogleraar aan de Katholieke Universiteit Leuven. Hij spande zich in om de Nederlandstalige inbreng in de wijsbegeerte te vergroten.
Frans de Potter (1834-1904) was historicus en letterkundige. Hij stond aan de wieg van twee belangrijke instituten: het Davidsfonds en de Koninklijke Vlaamse Academie voor Taal- en Letterkunde.
Lodewijk de Raet (1870-1914) was een econoom en ambtenaar die in belangrijke mate bijdroeg aan de theorievorming over de Vlaamse beweging en deze van een sociaaleconomisch denkraam voorzag.
Louis de Raeymaeker (1895-1970) was hoogleraar filosofie aan de Katholieke Universiteit Leuven. Hij was voorzitter van de Vereniging van Vlaamse Professoren.
André de Ridder (1888-1961) was hoogleraar statistiek en financiële wetenschappen, romanschrijver en een invloedrijk kunstcriticus en -promotor.
De Antwerpse arts Jan de Roeck (1892-1961) maakte in de jaren 1930 naam als Vlaams-nationalistisch rassentheoreticus en onderhield als drijvende kracht achter het antisemitische Volksverwering nauwe contacten met Nazi-Duitsland.
Jules de Saint-Genois (1813-1867) was een Gentse cultuurflamingant. Hij was onder meer voorzitter van het Willemsfonds, hoofdbibliothecaris van de Gentse stads- en universiteitsbibliotheek en schepen van Onderwijs in Gent.