Suy, Eric

Opleiding en carrière

Eric Raphaël Achille Marie Suy studeerde na de Grieks-Latijnse humaniora aan het Sint-Vincentiuscollege in Eeklo rechten aan de Rijksuniversiteit in Gent. Hij behaalde nadien in 1957 een diploma aan het Graduate Institute of International Studies (1957) in Genève en promoveerde in 1962 tot doctor in de politieke studies aan de Université de Genève. In 1959-1960 was hij in deze stad onderzoeksassistent aan het Graduate Institute of International Studies. In 1960-1961 was hij als fellow werkzaam aan de Universität Wien. Van 1961 tot 1963 was hij onderzoeker bij het toenmalige Nationaal Fonds voor Wetenschappelijk Onderzoek (NFWO). Bij de uitbouw van een Nederlandstalige Faculteit der Rechtsgeleerdheid in Leuven in oktober 1963 werd hij benoemd aan de Katholieke Universiteit Leuven, eerst voor het college Volkerenrecht, later ook nog Internationale Instellingen. Hij behoorde tot de vijf jonge wolven, de zogenaamde ‘Van Hee Boys’, die decaan Van Hee aantrok en die een vernieuwing van het onderwijs en onderzoek met zich meebrachten. Sommige van deze benoemingen, waaronder die van Suy, werden in de toenmalige verzuilde academische wereld niet door iedereen in dank afgenomen. In 1967 bevorderde hij tot gewoon hoogleraar, een functie die hij uitoefende tot 1978, wanneer hij deeltijds hoogleraar werd als gevolg van zijn internationale carrière. Vanaf 1988 tot zijn emeritaat in 1998 fungeerde hij opnieuw als gewoon hoogleraar.

In 1967 werd hij raadgever in het kabinet van Van Elslande Van Elslande, Renaat
Renaat van Elslande (1916-2000) was een redacteur en katholiek politicus. Hij zetelde 32 jaar in de Kamer en vervulde meerdere ministerfuncties. Lees meer op Europese Zaken, daarna medio 1968 adviseur op het kabinet van Pierre Harmel Harmel, Pierre
De Franstalige christendemocraat Pierre Harmel (1911-2009) was nauwelijks acht maanden premier van België, maar meermaals minister. Hij werd ook voorzitter van de Senaat. Het Centrum van ... Lees meer , minister van Buitenlandse Zaken. Na zijn internationale carrière bij de Verenigde Naties was hij in 1987-1988 kabinetschef van de Vlaamse minister van Externe Betrekkingen Paul Deprez.

Eric Suy was bijzonder actief in het internationale veld. Reeds in 1961 maakt hij deel uit van de Belgische delegatie op de internationale conferentie voor de codificatie van het diplomatieke recht. Van 1974 tot 1987 was hij werkzaam bij als adjunct secretaris-generaal bij de Verenigde Naties, eerst als juridisch adviseur in New-York (1974-1983), nadien als directeur generaal bij het Bureau van de Verenigde Naties in Genève (1983-1987).

Vlaamse beweging

Suy beschouwde zichzelf als Vlaming en wereldburger. Van 1993 tot 2005 was hij voorzitter van de Vlaamse Toeristenbond-Vlaamse Automobilistenbond Vlaamse Toeristenbond
VTB-VAB (1922) was een cultureel-toeristische organisatie die bijdroeg aan de ontwikkeling van het toerisme en de mobiliteit in Vlaanderen. Ze was door haar financiële en culturele slagkr... Lees meer . In 1998 onderschreef hij samen met een 250-tal Vlaamse prominenten de platformtekst ‘Vlaanderen – Staat in Europa’ van het Actiecomité Staatsvorming 1999, opgericht in de schoot van het Overlegcentrum van Vlaamse Verenigingen Overlegcentrum van Vlaamse Verenigingen
Het Overlegcentrum van Vlaamse Verenigingen (OVV) werd officieel opgericht op 13 mei 1966 en overkoepelt een hele reeks Vlaamsgezinde organisaties en verenigingen van uiteenlopende (ideol... Lees meer (OVV), die een verregaande autonomie opeiste voor Vlaanderen. Zijn 11 juli-toespraak in 2001 in Oostende als voorzitter van de VTB-VAB waarin hij pleitte voor een immigratiesysteem naar Amerikaans model viel niet bij iedereen in goede aarde. In 2003 onderschreef hij een petitie om het cordon sanitaire rond het Vlaams Blok Vlaams Belang
Vlaams Belang is een radicaal-rechtse Vlaams-nationalistische partij, die in 1978 ontstond onder de naam ‘Vlaams Blok’, als verkiezingskartel van de Vlaamse Volkspartij en de Vlaams Natio... Lees meer te doorbreken. Suy was lid van N-VA Nieuw-Vlaamse Alliantie
De N-VA is op electoraal vlak de meest succesvolle Vlaams-nationalistische partij ooit en slaagde er ook in om de grootste Belgische partij te worden. Ze zit bijna 20 jaar in de Vlaamse R... Lees meer . Met zijn voordracht door het Vlaams Blok in 2004 om te zetelen in de raad van bestuur van het Vlaams Instituut voor Vrede en Geweldpreventie, dat onder meer het parlement moest adviseren over wapenhandel, vredesvraagstukken en de Vlaamse internationale verdragen, was de toenmalige kandidaat-voorzitter van de N-VA, Bart de Wever De Wever, Bart
Bart de Wever (1970) is een Vlaams-nationalistisch politicus. Hij is sinds 2004 voorzitter van de N-VA, die onder zijn voorzitterschap de grootste partij van België werd. Sinds 2013 is hi... Lees meer , allesbehalve gelukkig. Suy zelf achtte zich echter hierdoor niet gebonden aan het Vlaams Blok. Van 2012 tot 2013 zetelde hij in de gemeenteraad van Knokke voor de N-VA.

Onderscheidingen

In 2003 kreeg hij de Prijs Remi Pyrins Piryns, Remi
Remi Piryns (1920-2004) was een Diets jeugdleider in Vlaams-nationale jeugdbeweging, bestuurder in het Algemeen-Nederlandse middenveld en ondernemer. Hij streefde naar culturele samenwerk... Lees meer , uitgereikt door het Snellaert-Thymfonds aan een vereniging of persoon die zich verdienstelijk heeft gemaakt voor het bevorderen van het imago, de taal en cultuur van Vlaanderen en Nederland. De 6.000 euro verbonden aan deze prijs stelde hij ter beschikking van een stichting tot bevordering van de volkskunde in Vlaanderen. De vzw Fonds Professor Eric Suy, opgericht in 2003 (oorspronkelijk Stichting Professor Eric Suy), had tot doelstelling de bevordering van de maatschappelijke en culturele ontwikkeling van Vlaanderen, in het bijzonder op het gebied van het cultuurtoerisme en van de heemkunde. De vereniging werd ontbonden in 2015. Sinds 1983 was Suy ook erevoorzitter van de vzw Heemkundige Kring Overmere.

Eric Suy was gehuwd met Ute Ilse Kraft. Het echtpaar kreeg één dochter. Suy ontving tal van nationale en internationale onderscheidingen: Officier in de Kroonorde, Ridder in de Leopoldsorde, Groot-Officier in de Orde van Leopold II, Mexicaanse Orde voor Recht, Cultuur en Vrede, Verdiensten om de Republiek Oostenrijk, Groot-Officier en de Soevereine en Militaire Orde van Malta.