Encyclopedie

Taalkundige Piet Paardekooper (1920) was docent aan meerdere universiteiten. In Nederland hekelde hij de achterstelling van de Vlamingen en steunde hij de Volksunie. Het leverde hem een storm van protest op.

Ludwig (Lutz) Petsch (1913-onbekend) was doctor in de geschiedenis, medewerker van DeVlag, functionaris van het Duitse nationaalsocialistische bezettingsregime, SS-Untersturmführer, vertaler en auteur.

Franz Petri (1903-1993) was een Duitse historicus, deskundige voor Belgische en Nederlandse geschiedenis en tijdens de Tweede Wereldoorlog referent voor cultuur en onderwijs in het Duitse militair bestuur voor België en Noord-Frankrijk.

De katholieke Beierse politicus Franz Pfleger (1872-1964) was vanaf 1915 betrokken bij de propaganda voor de Flamenpolitik. In het najaar van 1918 was hij enkele weken referent in het Duitse bezettingsbestuur in Brussel.

Andries Postma (1943) is een Nederlandse rechtsgeleerde en politicus. Hij pleit voor een hechtere samenwerking tussen Nederland en Vlaanderen, zowel op talig, cultureel als politiek vlak.

Eggert Reeder (1894-1959) leidde van 1940 tot 1944 het Duitse militaire bestuur. Hij was een van de centrale figuren in de Duitse Flamenpolitik van tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Theodor Rehmann (1895-1963) was een Duitse priester en kapelmeester van de Dom van Aken, die na de Eerste Wereldoorlog contacten aanknoopte met een aantal bekende flaminganten, waaronder ook enkele Vlaamse componisten.

Hendrik Jan Reinink (1901-1979) was een hooggeplaatste Nederlandse ambtenaar die zich inzette voor het bevorderen van de culturele relaties tussen Nederland en België.

Theodor Reismann-Grone (1863-1949) was een vooraanstaande Alduitse Vlaanderen-deskundige, initiatiefnemer en geldschieter van het tijdschrift Germania, vanaf het begin van de Eerste Wereldoorlog wierp hij zich op als pleitbezorger van een

Walter Reusch (1906-2002) was vanaf de jaren 1920 in vooraanstaande functies betrokken bij contacten tussen Vlaams-nationale en Duits-nationalistische studentenbewegingen.

Pierre H. Ritter (1882-1962) was betrokken bij de oprichting van De Dietsche Bond en het Dietsch Studentenverbond.

Godfried Rooms (1893-1968) was vanaf 1915 de kopman van de kern activistische krijgsgevangenen in het kamp van Göttingen en bleef als activistische balling in Duitsland ook in het interbellum de relatie steunen met Vlaams-nationalisten.

De publiciste en vertaalster Ilse Carola Salm (1911-2007) was vanaf 1972 een spilfiguur in de contacten tussen het Vlaams-nationalisme en uiterst rechts in Duitsland.

De Nederlandse jurist Herbert Schaap (1894-1982) was van in zijn studietijd betrokken bij diverse Groot-Nederlandse initiatieven en koesterde vanuit die overtuiging een bijzondere belangstelling voor Frans-Vlaanderen.

De Alduitse historicus Dietrich Schäfer (1845-1929) was tijdens de Eerste Wereldoorlog een van de woordvoerders van de radicaal-expansionistische opinie in Duitsland en steunde de Jong-Vlamingen.