Gueuning, Louis
Louis Gueuning (1898-1971) was een leraar, leider binnen het Verdinaso en later oprichter van de Joris van Severen-Orde.
Louis Gueuning studeerde klassieke letteren aan de Leuvense universiteit en werd leraar in Aarlen en later in Zinnik. Voor de geschiedenis van Wallonië en met name van Luxemburg en Henegouwen legde Gueuning een grote belangstelling aan de dag.
Via de cultuur kwam Gueuning tot de politiek. Samen met enkele Waalse vrienden, onder wie Jacques Boseret, een jong Brussels architect (1914-2003), trad hij, als hartstochtelijk voorstander van de historische eenheid van de Nederlanden, in maart 1939 toe tot het Verdinaso Verbond van Dietsche Nationaal Solidaristen
Het Verbond van Dietsche Nationaal Solidaristen (Verdinaso) (1931-1941) was een fascistisch geïnspireerde beweging onder leiding van Joris van Severen, die een staats- en maatschappijherv... Lees meer van Joris van Severen Van Severen, Joris
Joris van Severen (1894-1940) is vooral bekend als de oprichter en leider van het fascistisch geïnspireerde Verdinaso (Verbond van Dietsche Nationaal Solidaristen). Medio jaren 1930 verru... Lees meer . Behalve zijn Heel-Nederlandse Heel-Nederland
Lees meer visie lagen zijn Europese ideeën, alsmede zijn afkeer van de partijpolitieke democratie, dicht bij de inzichten van Van Severen. De belgicistische en leopoldistische sympathieën van Joris van Severen spraken hem ten zeerste aan. Gueuning was eveneens een bewonderaar van de Portugese leider Antonio Salazar. Niettemin wilde hij een aantal punten die hem in Hier Dinaso! Hier Dinaso!
Lees meer te fasciserend, te militaristisch en te pro-Duits aandeden, temperen, zonder succes evenwel.
Op 4 mei 1940 werd Gueuning benoemd tot leider van de Romaanse Gouwen. Na de moord op Van Severen op 20 mei 1940 in Abbeville bleef hij ijveren voor de Verdinaso-ideeën. Van zodra Jef François François, Jef
Jef François (1901-1996) was als leider van de Dinaso Militanten Orde een kopstuk van het Verdinaso. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd hij commandant van de Dietsche Militie – Zwarte Br... Lees meer de leiding van het Verdinaso naar zich toehaalde, werd hij uitgesloten. Zo werd van meet af aan duidelijk dat het Verdinaso zich opwierp als een integraal Vlaamse groep. In 1941 weigerde Gueuning toe te treden tot de Eenheidsbeweging-VNV Vlaamsch Nationaal Verbond
Het Vlaamsch Nationaal Verbond (VNV) (1933-1945) was een rechts-radicale Vlaams-nationalistische partij die tijdens de Tweede Wereldoorlog collaboreerde met de Duitse nationaalsocialistis... Lees meer . Hij stichtte in november 1941 de Joris van Severen-Orde Joris Van Severen-Orde (1941-1969)
De Joris van Severen-Orde (1941-1969) werd tijdens de Tweede Wereldoorlog opgericht door het Waalse Verdinaso-lid Louis Gueuning als een clandestiene groep die het gedachtegoed van de in... Lees meer , een geheime organisatie met een dubbel doel: mensen vormen die doordrongen waren van de ideeën van Van Severen, en ijveren voor de eenheid, onafhankelijkheid en grootheid der Nederlanden zonder dat een keuze gemaakt werd tussen de geallieerden en de As-mogendheden. In het kader van deze organisatie hield hij een viertal toespraken gewijd aan de herdenking van Van Severen.
Door de repressie Repressie
Lees meer getroffen werd hij in 1952 in al zijn rechten hersteld. Ondertussen had hij in een aantal geschriften uiting gegeven aan zijn leopoldistische overtuiging ( Koningskwestie Koningskwestie
Constitutioneel, politiek en maatschappelijk vraagstuk rond de persoon en de houding van koning Leopold III tijdens de Tweede Wereldoorlog. Lees meer ). Hij hield vast aan het Van Severeniaans vormingsideaal en aan het belang van de Europese roeping van de Nederlanden.
Tot in zijn laatste levensdagen heeft Gueuning het federalisme Federalisme
Sinds het begin van de 20ste eeuw behoort federalisme tot het programma van eerst de Waalse en vervolgens ook de Vlaamse beweging. Vanaf 1970 is de transformatie van België van unitaire t... Lees meer -met-tweeën bestreden. Het vastleggen van de taalgrens Taalgrens
Het begrip ‘taalgrens’ verwijst in het algemeen naar een grens die twee bevolkingsgroepen die een verschillende taal spreken van elkaar scheidt en in het bijzonder naar de grens tussen he... Lees meer beschouwde hij als het einde van België. Volgens hem moest België gedecentraliseerd worden op basis van de natuurlijke entiteiten, de gewesten, die volgens hem niets te maken hadden met de taal. Na zijn dood groeide zijn invloed nog op de volgelingen van Van Severen, getuige de vele bijdragen in het Jaarboek van het Studiecentrum in Ieper.
Werken
– Joris van Severen, boodschap over de Dinaso-zending, z.j.
– Joris van Severen, Vader des vaderlands, 1945.
– Duitsland en wij, 29 maart 1942 (vertaald door V. Eggermont, in Jaarboek Joris van Severen, 23, 2019, p. 166-184).
– L’Oeuvre véritable de Joris van Severen, 1946.
– Joris van Severen, 1962.
– De nieuwe marsrichting, 1962.
– Analyse du malaise belge, 1963.
– La Belgique divisée et le scandale de Louvain, 1963.
– Joris van Severen, pater patriae, écrits et discours 1940-1970, 1971.
Literatuur
– A. de Bruyne, Joris van Severen. Droom en daad, 1961.
– W. Zaal, De Herstellers, 1966.
– Liber amicorum Louis Gueuning, 1968.
– E. de V. (= A. de Bruyne), Louis Gueuning 1898-1971, in: ’t Pallieterke, 2 december 1971.
– H.J. Elias, 25 jaar Vlaamse Beweging 1914-1939, 1969, p. 151, dl. 4.
– E. Verhoeyen, L’Extrême droite en Belgique, 2, L’Extrême droite au sein du nationalisme flamand, CRISP, nr. 675-676, 1975.
– E. Verhoeyen, L’Extrême droite en Belgique, 3, Les mouvements solidaristes, CRISP, nr. 715-716, Brussel, 1976.
– P. Janssens, Les Dinasos wallons 1936-1941, Universiteit van Luik, licentiaatsverhandeling, 1982.
– Br. de Wever, Greep naar de macht. Vlaams-nationalisme en Nieuwe Orde. Het VNV 1933-1945, 1994.
– P. Meeus, De stijl kenmerkt de man: Louis Gueuning, in: Gedenkboek Joris van Severen, 1994, pp.329-336.
– Martin Conway, Collaboratie in België. Léon Degrelle en het Rexisme 1940-1944, 1994.
–De l’avant à l’après-guerre. L’extrême droite en Belgique francophone, 1994.
– M. Cailliau, Louis Gueuning 1898-1971. Een leven on rechtlijnigheid, 1999.
– Ba. De Wever, In de schaduw van de Leider. Joris van Severen en het naoorlogse Vlaams-nationalisme, in: Jaarboek Joris van Severen, 5, 2001, pp. 57-196.
– F. Balace, Plus royaliste que le roi?, in: V. Dujardin, M. Dumoulin en M. van den Wijngaert, Léopold III, 2001, pp. 252-301.
– J. Werkers, In memoriam Jacques Boseret (1914-2003), in: Driemaandelijkse Nieuwsbrief Studiecentrum Joris van Severen, 2003, nr. 3.
– J. Gotovitch & Ch. Kesteloot, Het gewicht van het oorlogsverleden, 2003.
– C. Vanderpelen, Ecrire en Belgique sous le regard de Dieu. La littérature catholique belge, 2004.
– J. van Weljenhuyzen, Le gâchis des années 30: 1933-1937, 2007-2009, 2 dln.
– A. Destexhe, Le mouvement flamand expliqué aux francophones, 2008.
– Kl. Schrijvers, “L’Europe sera de droite ou ne sera pas!” De netwerking van een neo-aristocratische elite in de korte 20ste eeuw, UGent, doctorale scriptie, 2008.
– J. Werkers, Louis Gueuning 1898-1971, in: Jaarboek Joris van Severen, 13, 2009, pp. 151-164.
– M. Cailliau, De krachtlijnen van het denken van J. van Severen en L. Gueuning, in: Jaarboek Joris van Severen, 15, 2011, pp. 177-195.
– L. Beyer de Ryke, La Belgique et ses démons. Mythes fondateurs et destructeurs, 2011.
– J. Peeters en V. Eggermont, In de schaduw van Louis Gueuning 1898-1971, in: Jaarboek Joris van Severen, 17, 2013, pp. 189-204.
– J. Grossmann, Die Internationale der Konservativen. Transnationale Elitezirkel und private Aussenpolitik in Europa, 2014.
– M. Caulliau, Omtrent het Nationaal Studie- en Documentatiecentrum, in: Jaarboek Joris van Severen, 21, 2017, pp. 177-186.
– R. Bruijns, Het Verdinaso en de Romaanse gouwen, in: Jaarboek Joris van Severen, 22, 2018, pp. 97-124.
– V. Eggermont, In de schaduw van Louis Gueuning, in: Jaarboek Joris van Severen, 23, 2019, pp. 151-165.
– J. Werkers, Op zoek naar de wortels van de Joris van Severen Orde, in: Jaarboek Joris van Severen, 24, 2020, pp. 165-168.
– P. Ponsaer, Haatzaaiers. Extreemrechtse radicalisering, 2020.