Carnel, Charles-Désiré

Charles-Désiré Carnel studeerde aan het college in Belle en van 1842 tot 1846 aan het Grootseminarie in Kamerijk. Na zijn priesterwijding op 18 december 1847 was Carnel kapelaan in achtereenvolgens Duinkerke, Broekburg, weer Duinkerke en Rijsel (1847-1867), pastoor in Sequedin (1867-1878) en aalmoezenier van het militair hospitaal in Rijsel (1878-1897). Deze bedieningen stelden hem in staat talrijke activiteiten te ontplooien op het gebied van de lokale geschiedenis, taal Taal
De ontwikkeling van het Nederlands vormde tot diep in de 20ste eeuw een fundamenteel aandachtspunt in de Vlaamse beweging. De wijze waarop het geschreven en gesproken Nederlands gehanteer... Lees meer en letterkunde Literatuur
De literatuur heeft een cruciale rol gespeeld in het ontstaan van de Vlaamse ontvoogdingsstrijd en ook in de daaropvolgende fasen van de Vlaamse natiewording zijn schrijvers vaak richting... Lees meer .

Carnel behoorde in 1853 tot de medestichters van het Comité flamand de France Comité flamand de France
Het Comité flamand de France was de eerste Frans-Vlaamse vereniging die ijverde voor de verdediging en de promotie van de Vlaamse/ Nederlandse taal en cultuur in Frans-Vlaanderen. Lees meer waarvan hij later (1859-1867) secretaris werd. In de jaargangen 1864 en 1865 van het Bulletin van de vereniging verzorgde hij een rubriek ‘Revue du mouvement flamand’, waarin hij zijn enthousiasme voor een meer politiek gerichte Vlaamse beweging in België niet onder stoelen of banken stak.

In 1859 werd Carnel lid van de Commission historique du Nord. Diepgaande studies heeft hij niet gepubliceerd, maar hij verrichtte verdienstelijk speur- en compilatiewerk, onder andere over de rederijkerskamers en lokale spreekwoorden. Zijn meest verdienstelijke werk is een in 1891 gepubliceerde en door de Société des Sciences de Lille bekroonde monografie over het dialect van Belle en omstreken.

Carnel kan echter bezwaarlijk als een vurig pleitbezorger van de Nederlandse taal en cultuur in Frankrijk Frankrijk & Vlaanderen
De verhouding tussen Vlaanderen en Frankrijk werd altijd gekenmerkt door een aanzienlijke dubbelzinnigheid. Hoewel er lange tijd een grote affiniteit met de Franse cultuur bestond, werd d... Lees meer worden beschouwd, hoewel hij op het einde van zijn leven enkele keren zijn bekommernis om het voortbestaan van de volkstaal liet blijken. In 1896, 1897 en 1898 lanceerde hij een dringende oproep opdat het Comité flamand de France zich zou inzetten voor het onderwijs van het Nederlands in het Vlaamssprekende deel van Frankrijk. Die bezorgdheid was dan ongetwijfeld ingegeven door pastorale overwegingen, getuige zijn Frans-Vlaamse vertaling van de bul Ineffabilis (zie Frans-Vlaanderen Frans-Vlaanderen
Dit artikel belicht de belangstelling vanuit de Vlaamse beweging voor de Vlaamse cultuur in Noord-Frankrijk. Lees meer ).