Beerten, Marcel

Marcel Beerten moest als oudste van tien kinderen zijn studie onderbreken toen zijn vader bij een ongeval om het leven kwam. In het college in Tervuren was Beerten lid van het Algemeen Katholiek Vlaamsch Studentenverbond Algemeen Katholiek Vlaamsch Studentenverbond
Het Algemeen Katholiek Vlaams Studentenverbond (1903-1935) was de organisatorische vormgeving van de katholieke Vlaamse studentenbeweging: een jeugdbeweging met plaatselijke bonden van ka... Lees meer (AKVS) en raakte hij bevriend met Theo Brouns Brouns, Theo
Lees meer . Beïnvloed door de eerste Limburgse mijnstaking die hij in 1936 meemaakte als bediende in de kolenmijn te Zolder, werd hij actief in culturele en sociale organisaties.

Eind 1940 was hij gouwleider voor de Limburgse Kempen van het Algemeen Vlaamsch Nationaal Jeugdverbond Algemeen Vlaamsch Nationaal Jeugdverbond
Het Algemeen Vlaamsch Nationaal Jeugdverbond (AVNJ) was een Vlaams-nationalistische jeugdbeweging en militie ontstaan in 1928. Van 1934 tot 1941 was het de jeugdbeweging van het Vlaamsch ... Lees meer (AVNJ) en in januari 1941 tevens waarnemend gouwsecretaris voor Limburg van het Vlaamsch Nationaal Verbond (VNV) Vlaamsch Nationaal Verbond
Het Vlaamsch Nationaal Verbond (VNV) (1933-1945) was een rechts-radicale Vlaams-nationalistische partij die tijdens de Tweede Wereldoorlog collaboreerde met de Duitse nationaalsocialistis... Lees meer . Na voor de eerste lichting (augustus 1941) te zijn afgekeurd, werd hij in april 1942 toch opgenomen in het Vlaamsch Legioen Vlaamsch Legioen
Het Vlaamsch Legioen (1941-1943) was een Vlaamse eenheid aan het oostfront tijdens de Tweede Wereldoorlog, die deel uitmaakte van de Waffen-SS. Lees meer . Samen met een twintigtal kameraden weigerde hij, in de buurt van Leningrad, de SS-eed af te leggen. Hij behoorde dan ook tot de zogenaamde Rebellenclub Rebellenclub
De Rebellenclub was de benaming van een groep Vlaamse oostfronters in het Vlaamsch Legioen die zich verzette tegen het afleggen van de SS-eed. Lees meer in het Legioen. Na de oorlog werd hij veroordeeld tot levenslange hechtenis, een straf die tot 15 jaar werd teruggebracht. In juni 1950 kwam hij vrij, in 1976 werd hij in eer hersteld.

In januari 1951 trad Beerten in dienst van de uitgeverij Heideland Heideland-Orbis
Heideland was een uitgeverij die in 1945 werd gesticht in Beringen en vanaf 1946 in Hasselt gevestigd was als uitgeverij en boekhandel. Lees meer in Hasselt, eerst als colporteur, daarna als lector-corrector. Weldra was hij van dichtbij betrokken bij een aantal initiatieven die belangrijk waren voor het naoorlogse boekbedrijf Boekbedrijf
In de 19de eeuw kwam het Vlaamse boekbedrijf moeizaam van de grond. Pas na de Eerste Wereldoorlog ontstonden in Vlaanderen de bestaansvoorwaarden voor een moderne cultuurindustrie. Tot d... Lees meer in Vlaanderen: het Pantheon der Nobelprijswinnaars Literatuur, de Vlaamse Pockets, het Poëtisch Erfdeel der Nederlanden (door hem ontworpen) en Twintig Eeuwen Vlaanderen.

Als letterkundige publiceerde Beerten gedichten en verhalen. Eind 1950 verscheen onder meer zijn 'Vrouw Griese’, een ballade over een Duitse vrouw op de vlucht voor de oprukkende Russen, in de succesvolle bundel Aan de Zelfkant. De ballade werd twee jaar eerder ook al opgemerkt in de poëziewedstrijd Het daghet. Vrouw Griese werd gezien als ‘het episch(e) symbool voor miljoenen vluchtelingen’. In 1952 publiceerde Beerten een nieuw episch gedicht in dezelfde geest: ‘Marlene Helmsen’. Een jaar later verscheen zijn novelle Fait-divers, het sterk vertelde verhaal van een politieke delinquent die in een kolenmijn moet werken en zich daar als mens tracht te handhaven. Beerten vertolkte als dichter fel en bewogen de gevoelens en ervaringen van een generatie jonge Vlamingen in en na de desillusies en ellende van hun engagement.

In 1980 behoorde hij tot de stichters van de Vlaams-Nationale Debatclub Vlaams-Nationale Debatclub
De Vlaams-Nationale Debatclub organiseerde tussen 1980 en 2011 debatten over uiteenlopende onderwerpen. Lees meer en in 1984 tot de stichters van het Archief en Documentatiecentrum voor het Vlaams-nationalisme. Verder was hij erelid van Oud-AKVS en lid van de stuurgroep Oud-AKVS. Van november 1993 tot mei 1995 was hij lid van de redactieraad van de AKVS-Schriften.