Konrad Beyerle (1872-1933) was een Duitse jurist die als medewerker van het bezettingsbestuur tijdens de Eerste Wereldoorlog belast was met het onderhouden van contacten tussen Duitse en Vlaamse katholieken, vooral om deze laatsten voor het activi
De Bibliotheek en Archief De Franse Nederlanden is een documentatiecentrum van de Katholieke Universiteit Leuven Campus Kulak Kortrijk, opgebouwd rond de in 1969 verworven boekencollectie van Jean-Marie Gantois.
De heemkundige Bert Bijnens (1920-2010) werd veroordeeld vanwege zijn collaboratie als VNV’er. Na de oorlog ontpopte hij zich als een kenner van Frans-Vlaanderen, een onderwerp waaraan hij diverse publicaties wijdde.
Priester Antonius Binnewiertz (1870-1915) was van 1900 tot 1902 redacteur van Dietsche Warande en Belfort.
Hendrik Blanckaert (1827-1899) was een Vlaamsgezinde Frans-Vlaamse landbouwer die schreef over Frans-Vlaanderen in het Gentse blad Het Volksbelang.
Justin Blanckaert (1863-1942) speelde een belangrijke rol in de herlevende Vlaamse beweging in Frans-Vlaanderen. Hij was onder meer voorzitter van het Vlaamsch Verbond van Frankrijk.
Pieter Blanckaert (1896-1944) was een Vlaamsgezinde Frans-Vlaming. Hij was voorzitter van het Vlaamsch Verbond van Frankrijk.
De schrijver Hans Blunck (1888-1961) was tijdens de Eerste Wereldoorlog in Brussel nauw betrokken bij de Flamenpolitik en werd een spilfiguur in de contacten tussen Nederduitse regionalisten en activisten.
De Noord-Duitse publicist Jacob Bödewadt (1883-1946) ijverde tijdens de Eerste Wereldoorlog voor een toenadering tussen Vlaamse activisten en Nederduitse regionalisten.
De Brusselse advocaat Frans Bogaerts (1869-1926) was in de verkenningsfase van de Flamenpolitik eind 1914 betrokken bij de eerste contacten met vertegenwoordigers van het Duitse bezettingsbestuur en was werkzaam in verschillende activistische orga
Otto Bölke (1873-1946) was een Duitse dominee en heemkundige. Hij was bevorderaar van een ‘Vlaams’ regionalisme in Midden-Duitsland
De Nederduitse filoloog Conrad Borchling (1872-1946) toonde al vóór de Eerste Wereldoorlog belangstelling voor de Vlaamse beweging en was in oktober 1914 een van de eersten om een splitsing van België te bepleiten.
De Bormsverkiezing – de verkiezing van de onverkiesbare, in de gevangenis verblijvende ex-activist August Borms tot Kamerlid bij tussentijdse verkiezingen in 1929 – was een politiek feit dat mee bijdroeg tot de wettelijke vastlegging van de eental
