Edward Anseele (1856-1938) was een Gents socialist en lag in 1885 mee aan de basis van de Belgische Werkliedenpartij. Hij was decennialang een van de tenoren van het socialisme in België. Zijn verhouding met de Vlaamse beweging was ambivalent.
Henri Baels (1878-1951) was een jurist, bedrijfsleider en politicus van de katholieke partij die zowel lokaal als nationaal een aantal leidende functies bekleedde.
De Vlaams-nationalistische econoom Piet Bessem (1892-1964) was tussen 1930 en 1944 eerste onderdirecteur en vervolgens directeur van het Vlaams Economisch Verbond (VEV), waarvan hij in belangrijke mate mee het beleid bepaalde, ook en niet het mins
Joseph Beuckeleers (1878-1969) was een bedrijfsleider, kunstverzamelaar en mecenas. Hij was stichtend raadslid en lid van het directiecomité van het Vlaams Economisch Verbond.
Edward Brieven (1900-1988) was van 1938 tot 1945 afgevaardigd bestuurder van het Vlaams Economisch Verbond en bleef ook daarna werken voor deze Vlaamse werkgeversorganisatie.
Lode Campo (1926-2009) was directeur-generaal van C&A. Hij stichtte in Brussel het Jan Van Ruusbroec College en club De Warande, ageerde tegen het Egmontpact en bekleedde mandaten in de academische wereld en in de pers.
De jurist Hendrik Cappuyns (1913-1992) doorliep een decennialange beroepscarrière bij Gevaert Photo-producten (later Agfa-Gevaert) en was van 1963 tot 1966 voorzitter van het Vlaams Economisch Verbond (VEV).
De econoom Leo Charels (1908-onbekend) nam in 1952 het initiatief voor de oprichting van Economische Raad voor Vlaanderen.
Dries Claeys (1915) was in West-Vlaanderen actief binnen de KAJ, ACW en CVP. Hij was voor de CVP lid van de Kamer en de Nederlandse Cultuurraad, waar hij ijverde voor een regionale economische politiek.
Jurist Fernand Collin (1897-1990) was hoogleraar aan en bestuurder van de Leuvense universiteit en van 1938 tot 1963 voorzitter van de Kredietbank.
August Cool (1903-1983) was een syndicalist. Van 1946 tot 1964 was hij voorzitter van het Algemeen Christelijk Vakverbond.
Albert Coppé (1911-1999) was hoogleraar Economie aan de KU Leuven. Ook was hij toppoliticus van de CVP en Europees commissaris. Hij was voorstander van een unionistisch federalisme.
Marcel d’Haese (1981-1975) was doctor in de Germaanse filologie en werkte na de Tweede Wereldoorlog een tijd bij De Standaard als economisch journalist. D’Haese was ook actief in het Vlaamse verenigingsleven in Brussel.
