Blauwaert, Emiel

Persoon
Jan Dewilde (2023, ongewijzigd), Jan Dewilde (1998)

Operazanger Emiel Blauwaert (1845-1891) promootte met zijn optredens in de eigen volkstaal nationaal en internationaal de Vlaamse muziekbeweging.

Geboorte
Sint-Niklaas, 13 juni 1845
Overlijden
Brussel, 2 februari 1891
Leestijd: 2 minuten

Werd na studies aan het Brussels Koninklijk Conservatorium (viool, trombone, zang, Nederlandse en Franse lyrische kunst) violist in de Vlaamse Schouwburg Koninklijke Vlaamse Schouwburg
De Koninklijke Vlaamse Schouwburg (KVS) werd op 23 augustus 1875 opgericht op initiatief van een aantal prominente liberale flaminganten, die ijverden voor een Nederlandstalig beroepstone... Lees meer
van Brussel. In dit theater debuteerde Blauwaert als zanger, toen hij met nauwelijks enkele uren repetitie de zieke hoofdrolspeler moest vervangen in het zangspel Frans Ackerman van Karel Miry Miry, Karel
Karel Miry (1823-1899) was muziekleraar, violist en dirigent. Hij componeerde tal van Nederlandstalige muziekstukken, waaronder De Vlaamse Leeuw. Lees meer
. Hij werd daarna door verschillende Vlaamse en Nederlandse theaters gevraagd om zangspelen in de volkstaal te zingen. Het was het begin van een grote carrière, die hij zoveel mogelijk aanwendde ten dienste van de Vlaamse muziek Muziek
Lees meer
beweging. Hij werd Peter Benoit Benoit, Peter
Peter Benoit (1834-1901) was een Vlaamsgezinde componist en muziekpedagoog. Lees meer
s favoriete bariton, zeker na zijn creatie in 1873 van de diabolische rol van de Spotgeest in het oratorium De Oorlog. Na een uitvoering van de titelrol uit Lucifer in Parijs in 1883 werd hij voor drie seizoenen aangeworven door dirigent en concertorganisator Charles Lamoureux. In Parijs haalde Blauwaert grote successen als Méphisto in La damnation de Faust van Berlioz en steeds meer ook als Wagnerzanger. Geholpen door het feit dat hij gemakkelijk in vreemde talen zong, bracht zijn internationale carrière hem via de belangrijkste Europese opera- en concertpodia tot in Bayreuth, waar hij in 1889 zong. Blauwaerts optreden daar kaderde in een poging van de Antwerpse Société de Musique om De Oorlog in Bayreuth of Weimar uitgevoerd te krijgen. Ook tijdens zijn recitals in het buitenland programmeerde Blauwaert stelselmatig Vlaamse muziek, tot in Sint-Petersburg en het Gewandhaus van Leipzig toe. Voor die promotie van de eigen liedkunst werd hij in 1889 door het Willemsfonds Willemsfonds
Het Willemsfonds (1851-heden) is een liberaal-vrijzinnige culturele vereniging en drukkingsgroep die het gebruik van het Nederlands promoot en ondersteunt. Lees meer
gehuldigd, onder meer met een gelegenheidslied dat Benoit op tekst van Julius Sabbe Sabbe, Julius
Lees meer
componeerde. Aan het eind van zijn leven steunde hij financieel en moreel de jonge Lodewijk de Raet De Raet, Lodewijk
Lodewijk de Raet (1870-1914) was een econoom en ambtenaar die in belangrijke mate bijdroeg aan de theorievorming over de Vlaamse beweging en deze van een sociaaleconomisch denkraam voorza... Lees meer
tijdens diens studies. Blauwaert stierf, plotseling blind geworden, op het toppunt van zijn roem en met nog verschillende aanbiedingen vanuit Bayreuth op zak.

Literatuur

– M. Verkest, 'In memoriam... Emiel Blauwaert', in Journal du Limbourg (7 februari 1891).
– K. Wauters, Wagner en Vlaanderen, 1983.
– J. Dewilde, '"Oorlog for ever!". Ontstaan en uitvoeringen', in Programmaboek De Oorlog, 1993, p. 11-25.

Suggestie doorgeven

1973: Karel Wauters (pdf)

1998: Jan Dewilde (pdf)

2023: Jan Dewilde

Databanken

Inhoudstafel