Vereniging van Vlaamse Professoren
De Vereniging van Vlaamse Professoren (1964-1970) was een drukkingsgroep aan de Nederlandstalige universiteiten. Doel was om de Vlaamse belangen in het universitaire onderwijs en het wetenschappelijk onderzoek te verdedigen.
Drukkingsgroep van hoogleraren aan de Nederlandstalige universiteiten, universitaire centra en faculteiten.
De voorganger van deze organisatie was de Vereniging van Leuvense Professoren (VLP), in 1962 te Leuven opgericht als Vlaams antwoord op het manifest van de Franstalige professorenvereniging ACAPSUL Association du Corps Académique et du Personnel Scientifique de l'Université de Louvain
De Association du Corps académique et du Personnel scientifique de l'Université de Louvain (ACAPSUL) was een vereniging die de Franstalige professoren groepeerde in de periode van ‘Leuven... Lees meer naar aanleiding van het conflict rond ' Leuven Vlaams Leuven Vlaams
Lees meer '. De Vereniging van Leuvense Professoren zette zich met succes in voor de opsplitsing van de faculteiten van de Leuvense universiteit in autonome Nederlandstalige en Franstalige faculteiten. Dit succes leidde tot de oprichting van de VVP in juli 1964 met als eerste algemene voorzitter Zeger van Hee (1964-1967), opgevolgd door Alois Gerlo Gerlo, Aloïs
Aloïs Gerlo (1915-1998) was een Vlaamsgezinde communist en later socialist, die tijdens de jaren 1960 en 1970 een leidinggevende rol vertolkte in de niet-partijpolitieke Vlaamse beweging ... Lees meer (1967-1970).
Opzet van de VVP was de Vlaamse belangen binnen het universitair onderwijs Onderwijs
Lees meer en het wetenschappelijk onderzoek te verdedigen. In twee belangrijke dossiers wendde de VVP haar grote invloed aan: het bekomen van autonomie van de Nederlandstalige afdelingen van de vrije universiteiten van Brussel en Leuven, en de overheveling van de Franstalige Université catholique de Louvain naar Wallonië. Twee andere Vlaamse streefdoelen waren de evenredigheid bij de staatssubsidiëring van de vrije en de rijksuniversiteiten en de pariteit voor Vlaanderen en Wallonië inzake kredietverlening door de nationale fondsen ter bevordering van het wetenschappelijk onderzoek. Deze twee strijdpunten kregen minder publieke aandacht dan het splitsings- en overhevelingsdossier, maar konden wel verwezenlijkt worden mede dankzij de Vlaamse publieke druk die ontstond naar aanleiding van de twee meer gekende dossiers.
Een ander hoofddoel van de VVP was het behartigen van de beroepsbelangen van de hoogleraren, zowel met betrekking tot de universiteit als op sociaal-economisch gebied. Zo verdedigde zij de positie van de hoogleraren tijdens de discussies over de universitaire structuren (1968-1980). In deze discussie was vooral de Leuvense afdeling actief. Daarnaast steunde de VVP nog andere eisen van hoogleraren, zoals bijvoorbeeld de gelijkschakeling van de wedden van hoogleraren aan vrije en aan de rijksuniversiteiten. Vanaf het begin van de jaren 1970 was enkel de Leuvense afdeling nog actief (Vereniging van Vlaamse Professoren Leuven-VVPL).
Als representatieve beroepsvereniging van leden van het Zelfstandig Academisch Personeel verdedigt de VVPL de professionele belangen van de Leuvense professoren, hun werkvoorwaarden en, waar mogelijk, ook de doelstellingen van de Katholieke Universiteit Leuven bij het Nationaal Comité van de Vlaamse Universiteitsprofessoren.