De marxistische literatuurwetenschapper en filosoof Ludo Abicht (1936) is een van de boegbeelden van het links-flamingantisme. Als kritische publicist en essayist over diverse thema’s is hij een opmerkelijke stem in het publieke debat.
Renaat Adriaens (1855-1900) bracht als leerling in Roeselare mee de Blauwvoeterij op gang. Als student geneeskunde steunde hij Rodenbachs initiatieven in de Leuvense studentenbeweging.
De Groot-Nederlands georiënteerde Germaanse filoloog en atheneumleraar Hendrik Aelvoet (1913-1970) kreeg als lid van het Vlaamsch Nationaal Verbond na de Tweede Wereldoorlog te maken met de repressie.
Antoon Ampe (1901-1975) was AKVS-voorzitter in 1924-1925 toen het AKVS formeel koos voor het Vlaams-nationalisme. Hij verliet Leuven voor Gent tijdens het conflict met de Leuvense rector dat jaar en werd er in 1927 arts.
Aleide Andries (1921-1995) was een spilfiguur in de heroprichting van de Vlaams-Dietse meisjesbeweging na de Tweede Wereldoorlog. In 1961 trad ze in bij een dominicanessencongregatie in Nederland, waar ze de kloosternaam Lutgardis kreeg.
Jozef Axters (1850-1913) was een Vlaamse Rooms-katholieke priester en jezuïet en maakte deel uit van de blauwvoeterijbeweging.
Margriet Baers (1889-1922) was als katholieke vrouw een pionier in het universitair onderwijs. Ze studeerde wijsbegeerte en experimentele psychologie in Zwitserland en was mede-oprichtster van de Katholieke Vlaamse Hogeschool voor Vrouwen.
Pieter Baes (1848-1907) was priester en diocesaan hoofdinspecteur voor het lager onderwijs in het bisdom Brugge; waar hij een belangrijke bijdrage aan de taalemancipatie leverde.
Gustaaf Baeten (1898-1974) was in Gent voorzitter van het Katholiek Vlaams Hoog Studentenverbond. In 1932 was hij medestichter van het weekblad Jong Dietschland. Daarna werd hij lid van het Verdinaso.
Eddy Baldewijns (1945) is een Vlaamsgezind socialistisch politicus uit Zuid-Limburg die decennialang mee het onderwijsbeleid vormgaf.
Herman Balthazar (1938) was hoogleraar geschiedenis aan de Gentse universiteit en gouverneur van de provincie Oost-Vlaanderen.
Maurits Basse (1868-1944) behoorde tot de vrijzinnige, liberale groep van atheneumleerkrachten en professoren die ook dicht bij het Willemsfonds stonden. Zijn betekenis voor de Vlaamse beweging situeerde zich vooral op letterkundig vlak.
