Odal-groep

Organisatie
Jan Creve (2023, aanvulling), Jan Creve (1998)

De Odalgroep (1983-1986) was een Vlaams-nationalistische en rechts-radicale militantengroep die opgericht werd na de ontbinding van de Vlaamse Militanten Orde (VMO).

Alternatieve naam
Odalgroep
Groep Odal
Odalgrüppe Flandern
Odal Aktiekomitee
VMO [1986-1987]
Oprichting
december 1983
Stopzetting
1987
Leestijd: 2 minuten

Na de ontbinding van de Vlaamse Militanten Orde Vlaamse Militanten Orde (1950-1971)
De Vlaamse Militanten Orde was een Vlaams-nationale militantenorganisatie die werd opgericht in 1950, aanvankelijk ter ondersteuning van de Vlaams-nationale partijpolitiek. Lees meer
(VMO) in mei 1983 zocht de voormalige VMO-leiding naar nieuwe vormen om de werking voort te zetten. De tegenstellingen over de te volgen koers waren echter zo groot dat het tot december 1983 duurde vooraleer een nieuwe groep tot stand kwam. De naam Odalgroep refereerde naar een van de nationalistische Antwerpse trekkersgroepen die na de Tweede Wereldoorlog actief was in Antwerpen en waar Bert Eriksson Eriksson, Bert
Bert Eriksson (1931-2005) was beroepsmilitair, uitbater van het Antwerpse café Odal en leider van de Vlaams Militanten Orde (VMO). Lees meer
toen lid van was.

De groep kon slechts een beperkt deel van de voormalige VMO-leden hergroeperen. Bovendien zorgde de afwezigheid van Bert Eriksson, die een jaar in de cel zat als gevolg van het VMO-proces, voor sterke tegenstellingen en twisten over de controle van de groep. Jef Eggermont Eggermont, Jef
Jef Eggermont (1950) vervulde in de jaren 1970 en 1980 een prominente rol in de Vlaamse Militanten Orde en de Odalgroep. Daarna was hij betrokken bij onder meer het tijdschrift Christelij... Lees meer
wist als belangrijkste woordvoerder de groep bij elkaar te houden en begin 1985 nam Eriksson de touwtjes opnieuw in handen.

De Odalgroep hield de politieke lijn van de ontbonden VMO aan, maar bleef beperkt in aanhang en dynamiek, ook nadat in maart 1986 opnieuw het letterwoord VMO werd aangenomen. In mei 1987 zette Eriksson een stap terug en kwam Werner van Steen op de voorgrond. Van Steen bepleitte een radicaal anti-democratische, gewelddadige en zelfs neo-nazistische koers. Een groot deel van de vroegere militanten kon zich daar niet mee verzoenen en al in de zomer van 1987 spatte de groep uit elkaar. Het militantenblad Alarm Alarm (1972-1999)
Alarm (1972-1999) was het strijdorgaan van de Vlaamse Militanten Orde (VMO), dat – in de lijn van deze groepering – radicaal-rechtse, Vlaams-nationalistische en anticommunistische standpu... Lees meer
volgde vanaf dan onder leiding van Eggermont een zelfstandige koers.

Suggestie doorgeven

1998: Jan Creve

2023: Jan Creve

Inhoudstafel