Steyaert, Rika

Volgde lager onderwijs in het Frans, de Latijns-Griekse humaniora aan de rijksschool in Laken (1937-1943) en behaalde vervolgens het diploma van maatschappelijk assistente aan het Hoger Instituut voor Maatschappelijk en Cultureel Werk in Brussel (1945). Steyaert werkte tot 1954 bij het Centrum voor Maatschappelijk Dienstbetoon in Elsene, waarna ze als vrijgestelde terechtkwam op de studiedienst van het Nationaal Verbond van de Kristelijke Arbeiders Vrouwengilden (KAV). In 1955 werd ze secretaris van de beroepsvereniging voor Katholieke Maatschappelijke Assistenten, terwijl ze binnen de KAV achtereenvolgens hoofd van de studiedienst (vanaf eind jaren 1950) en algemeen KAV-secretaris (1964) werd. In 1967 volgde ze Maria Verlackt op als nationaal ondervoorzitter van het Algemeen Christelijk Werk(nem)ersverbond.

Steyaert was verantwoordelijke voor de Werkgroep Volksontwikkeling (1972-1979) en ondervoorzitter (1972-1979) van de Nederlandse Commissie voor de Cultuur van de Brusselse Agglomeratie (NCC), van waaruit ze adviseur voor de sector volksontwikkeling werd op het kabinet van het ministerie van Nederlandse cultuur en Vlaamse aangelegenheden (Christelijke Volkspartij-CVP, februari 1973 – maart 1974).

Haar actieve politieke carrière startte Steyaert toen ze via een tweede plaats op de Kamerlijst van de CVP van het kiesarrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde werd verkozen (10 maart 1974). Binnen de regering-Wilfried Martens I werd ze op 3 april 1979 staatssecretaris voor de Nederlandse Gemeenschap op het kabinet van Rika van Ocken, waar ze bevoegd was voor de welzijnssector en, wat Brussel betrof, voor de socio-culturele aangelegenheden, de gemeenschapsaangelegenheden en de NCC. Ze behield deze functie in de regering-Martens II (januari – april 1980), terwijl ze in de daaropvolgende regeringen-Martens III (mei 1980 – oktober 1980) en -Martens IV (oktober 1980 – april 1981) staatssecretaris voor de Vlaamse Gemeenschap was. In februari 1980 stelde ze in die hoedanigheid een rapport op met basisbeginselen aangaande de niet-discriminatie van Nederlandstaligen te Brussel en in december van datzelfde jaar organiseerde ze samen met Lydia Deveen (staatssecretaris voor het Brussels Hoofdstedelijk Gewest) het verzet tegen de twee referenda van enkele burgemeesters van het Front démocratique des Francophones over het toekomstige Brusselse statuut (december 1980 en januari 1981). Ze diende in juli 1981 een ontwerp van decreet in aangaande de toepassing van persoonsgebonden materies te Brussel. Op het gebied van de welzijnssector nam ze in 1981 het initiatief tot de oprichting van de eentalige Stichting van het Onthaalcentrum voor Gastarbeiders van Brussel (Schaarbeek). Steyaert werd op 22 december 1981 binnen de pas ingestelde autonome Vlaamse Executieve bevoegd voor gezin en welzijnszorg, een functie die ze ook onder de daaropvolgende regeringen bleef uitoefenen (tot februari 1988). Haar beleid terzake werd uiteraard sterk bepaald door de economische crisis, die haar dwong de nodige besparingen gekoppeld aan reorganisaties door te voeren. Via een ontwerp van decreet van Steyaert werd het Nationaal Werk voor Kinderwelzijn voor Vlaanderen in 1983 vervangen door de regionale instelling van openbaar nut Kind en Gezin.

Naast de net vermelde functies was Steyaert ook nog lid van de Cultuurraad voor de Nederlandse Cultuurgemeenschap (1974-1980) en lid van de Vlaamse Raad (1980-1987).