Vlaamse Volkspartij (VVP) (1993-)
werd opgericht in 1993 en kan beschouwd worden als de voortzetting van de in 1977 door Lode Claes opgerichte Vlaamse Volkspartij.
Deze heroprichting werd net zoals de stichting van de eerste VVP ingegeven door onvrede over de positie van de Volksunie (VU) in het staatshervormingsproject. De VU-medewerking aan het Sint-Michielsakkoord was voor een aantal ontevredenen de aanleiding om de partij de rug toe te keren. Gegroepeerd in de Werkgroep Vlaanderen Vandaag besloten ze na het VU-congres van september 1993 op initiatief van Piet Ronsijn tot de stichting van de VVP. De partij wilde een alternatief bieden voor de VU en het Vlaams Blok (VB). De VU verweet ze haar rol als communautaire zweeppartij te verlaten voor die van een beleidspartij met een links-liberaal maatschappelijk profiel. Het VB kon haar niet voldoen omwille van haar anti-migrantengedachtegoed. Als alternatief voor beide partijen concipieerden voorzitter Ronsijn en zijn medestanders de VVP als een radicale Vlaams- nationale zweeppartij met een centrum-profiel op maatschappelijk vlak. Prioritair is voor haar de Vlaamse onafhankelijkheid. Onder meer via het maandelijks tijdschrift Vlaanderen Vandaag trachtte de partij haar ideeën te promoten. Electoraal kwam de VVP noch met de gemeenteraads- en provincieraadsverkiezingen van 9 oktober 1994, noch met de parlementaire verkiezingen van 21 mei 1995 echt uit de startblokken.
Literatuur
W. Beke, De Vlaamse Volkspartij. Het nationalistisch alternatief?, KUL, onuitgegeven seminariewerk politieke sociologie, 1995.
