Vlaamse Volkspartij (VVP) (1977-1979)
politieke partij opgericht op 19 november 1977 door Lode Claes (voorzitter) en Luc Pauwels (secretaris).
Claes had eind mei 1977, na de goedkeuring van het Egmontpact én de regeringsdeelname van de Volksunie (VU), de VU verlaten, maar bleef zetelen als onafhankelijk senator.
Voorafgaande gesprekken tussen Claes en Karel Dillen met het oog op een gezamenlijke uitbouw van een anti-Egmontstrategie en de oprichting van een nieuwe politieke partij liepen in september 1977 op niets uit.
Centraal in het VVP-programma stond de valorisatie van de Vlaamse meerderheid. Daarnaast had de VVP aandacht voor het herstel van de legitieme meerderheidsregel in het politiek bestel (en dus tegen de zogenaamde grendelgrondwet), het herstel van de ethische waarden, de samenhorigheid en de vrijemarkteconomie. Intern vertoonde de VVP een grote heterogeniteit. Men onderscheidde een solidaristische en een nationalistische strekking.
In maart-april 1978 kwam het tot nieuwe gesprekken tussen VVP en Vlaams-Nationale Partij (VNP) van Dillen. Dit overleg werd begin november 1978 afgerond met de oprichting van het VVP-VNP verkiezingskartel onder de naam Vlaams Blok. De verkiezingen van december 1978 brachten het Vlaams Blok één Kamerzetel (voor de VNP'er Dillen). Claes – lijsttrekker op de Kamerlijst te Brussel – werd niet herkozen, waarna het kartel werd opgezegd.
In juni 1979 nam de VVP nog deel aan de Europese verkiezingen. De partij haalde nauwelijks 1% van de stemmen en verdween uit de politieke arena. Haar meest radicaal-nationalistische vleugel (met onder meer Piet Bocken en Roeland Raes) sloot zich aan bij de VNP en vormde later het Vlaams Blok.
Literatuur
M. Platel, 'Déclin du nationalisme flamand?', in Septentrion, jg. 8, nr. 3 (1978), p. 77-81;
M. Decoster, Het Vlaams Blok. Een partijanalyse, VUB, onuitgegeven licentiaatsverhandeling, 1984;
N. Moyaert, De voorgeschiedenis van het Vlaams Blok in de Volksunie, KUL, onuitgegeven licentiaatsverhandeling, 1986.
