Vlaamsch Nationale Volkspartij (VNVP)
Vlaams-nationalistische partij (1930-1933), op initiatief van Hendrik Elias die op 5 november 1930 een oproep lanceerde.
De VNVP stelde zich ten doel het in regionale partijen versplinterde Vlaams-nationalisme te verenigen rond een federalistisch en democratisch programma met aanvaarding van de "katholieke maatschappijleer". Het "fascistisch nationalisme" werd expliciet afgewezen. Dat sloeg op de eerste plaats op Joris van Severen die in 1931 het Verbond van Dietsche Nationaal Solidaristen (Verdinaso) stichtte. Pas daarna ging de VNVP effectief van start. De statuten werden in november 1931 opgesteld. De VNVP kwam ten slotte tot stand als een federatie van Vlaams-nationale groeperingen. De hoofdraad was samengesteld uit vertegenwoordigers van regionale Vlaams-nationalistische partijorganisaties: Bert d'Haese (Aalst), voorzitter; Adelfons Henderickx (Antwerpen), ondervoorzitter; Elias (Gent) en Frans d'Haese (Aalst), secretarissen; Piet Finné, Hendrik Borginon (Brussel) en Gerard Romsée (Limburg), leden. De VNVP was een doodgeboren kind. De leiding slaagde er niet in de betrokken organisaties te versmelten tot één partij. De ideologische tegenstellingen waren te groot waardoor het Diets- en antidemocratischgezinde West- Vlaamse Katholiek Vlaamsch Nationaal Verbond afzijdig bleef. De zieltogende VNVP verdween toen in oktober 1933 het Vlaamsch Nationaal Verbond werd gesticht.
Literatuur
B. de Wever, Greep naar de macht. Vlaams- nationalisme en Nieuwe Orde. Het VNV 1933-1945, 1994.
