Valkeniers, Jef (eigenlijk Jozef)
(Schepdaal 29 december 1932).
Was tijdens zijn jeugd lid van de Katholieke Studentenactie – Jong Vlaanderen, waar zijn flamingantisme werd gestimuleerd. Als student geneeskunde aan de Katholieke Universiteit Leuven was Valkeniers actief in de studentenclubs Pajottenland en Liniacum.
Na zijn studies sloot hij zich aan bij de Volksunie (VU). Hij werd bestuurslid (1960-1962) en voorzitter (1962-1964) van het arrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde. Succes bij de gemeenteraadsverkiezingen van 1970 leverden hem in 1971 voor zes jaar de burgemeesterssjerp van Schepdaal op. Nationaal oefende Valkeniers volgende mandaten uit: volksvertegenwoordiger (1974-1985), senator (1985-1995), fractieleider in de Senaat (1987-1988) en staatssecretaris voor Brussel verantwoordelijk voor leefmilieu, sociale huisvesting en arbeid (1988-1989).
Als Vlaams-Brabander verzette Valkeniers zich in 1977 fel tegen de toetreding van de VU tot de regering op basis van het Egmontakkoord, hij stemde zelfs tegen in de Kamer bij de installatie van de regering. Begin 1978 stemde hij ook tegen het Stuyvenbergakkoord (Gemeenschapspact) en bij de bestuursverkiezing binnen de VU in hetzelfde jaar stelde hij zich symbolisch kandidaat tegen Hugo Schiltz voor het voorzitterschap. Wel spande hij zich in om afscheuringen te vermijden.
Na het turbulente VU-congres van Leuven in september 1993, waarbij de partij op sociaal-economisch vlak haar progressieve koers verder uitwerkte en beklemtoonde, stapte Valkeniers uit de VU en sloot zich korte tijd later aan bij de Vlaamse Liberalen en Democraten (VLD) waarvoor hij vanaf 1995 als federaal volksvertegenwoordiger in het parlement zetelt. Daarnaast is Valkeniers ook lid van de Raad van Europa en van de West-Europese Unie.
