Kristene Vlaamsche Volkspartij (KVV)
te Antwerpen in het begin van de jaren 1920 opgericht naast Het Vlaamsche Front door gewezen frontsoldaten en activisten die zich verbonden voelden met de christelijke arbeidersbeweging en die de Godsvrede principieel verwierpen.
Het orgaan van deze partij was het weekblad Roeland. Bij de verkiezingen van 1925 sloot de KVV een kartelovereenkomst met de Frontpartij. De kandidaat van de KVV was Leo Scheere. In 1929 werd opnieuw een kartel gevormd met Het Vlaamsche Front. Scheere, die bij het Algemeen Christelijk Werk(nem)ersverbond bleef aanleunen, werd overboord geworpen en de KVV evolueerde met René Lagrou, Berten Pil, Dries van Rompaey en Edgar Lehembre in rechts-extremistische en Groot-Nederlandse richting. Bij de verkiezingen van 1932 stond Scheere op de lijst van Het Vlaamsche Front en kwam de KVV op met een eigen lijst, geapparenteerd met de scheurlijst van Ward Hermans te Mechelen. Deze lijst behaalde slechts 870 stemmen. Op 22 oktober 1933, na de stichting van het Vlaamsch Nationaal Verbond (VNV), werd de KVV ontbonden en werden de leden aangespoord zich aan te sluiten, hetzij bij het Verbond van Dietsche Nationaal Solidaristen (Verdinaso), hetzij bij de Jong Nederlandsche Gemeenschap.
Literatuur
E. Gerard, De katholieke partij in crisis. Partijpolitiek leven in België 1918-1940, 1985;
L. Vandeweyer, 'Het katholieke Vlaams-nationalisme in Antwerpen naast het Vlaams Front 1925-1931', in WT, jg. 50, nr. 4 (1991), p. 193-197 en jg. 51, nr. 1 (1992), p. 1-16;
id., 'René Lagrou en het katholieke vlaams- nationalisme in Antwerpen', in WT, jg. 51, nr. 3 (1992), p. 163-183.
