Hier Dinaso!
"Strijdblad van het verbond van Dietsche Nationaalsolidaristen", weekblad van het Verdinaso.
In december 1932 werden de twee bestaande Dinasobladen, De Vlag van Wies Moens en De Westvlaming van Joris van Severen, versmolten tot het weekblad Hier Dinaso! De hoofdredactie was in handen van Van Severen, terwijl Pol van Herzeele het beheer waarnam. Het blad verscheen aanvankelijk met de ondertitel "Strijdblad van het Verbond van Dietsche Nationaalsolidaristen voor heel Dietschland". Vanaf november 1933 en juli 1935 was de leuze respectievelijk "Dietschland en Orde!" en "het Dietsche Rijk en Orde". Uiteindelijk kreeg het vanaf 1939 als ondertitel "weekblad van het Verdinaso onder leiding van Joris van Severen".
In zijn beginjaren ontwikkelde Hier Dinaso! een directe en agressieve stijl. Het bracht doctrinaire artikels over het nationaal-solidarisme, een (bijna) wekelijkse bijdrage van Juul de Clercq over Dinaso-arbeidspolitiek en "Feiten en Beschouwingen" door Van Severen, waarin hij dieper inging op de politieke ontwikkelingen, de evolutie en de rol van het Verdinaso. Hiernaast bevatte Hier Dinaso! ook bijdragen over "het leven der beweging" en was er een ruime belangstelling voor de ontwikkeling van nationale bewegingen in het buitenland. Belangrijke medewerkers in deze beginjaren waren, behalve Van Severen en De Clercq, Frantz van Dorpe, Pol le Roy, Leo Poppe, Ward Hermans (tot 1934) en Nederlanders als Joris van den Amstel, Dr. Bruch (tot 1934 onder pseudoniem van S. Verrel) en Ernest Michel.
Vanaf 14 november 1936 was Willem Melis redactiesecretaris. Hij bleef dat slechts korte tijd, maar het blad werd minder agressief en de artikels werden ernstiger. Alleen tegenover het Vlaamsch Nationaal Verbond (VNV) en de joden bleef Hier Dinaso! ongemeen scherp. Vooral het aristocratisch vormende trad nu op de voorgrond en Van Severen kwam als leider steeds nadrukkelijker in het middelpunt van de belangstelling. Ook aan de landdagen besteedde Hier Dinaso! veel aandacht, waarbij het blad overvloedig gebruikmaakte van fotomateriaal. De voornaamste medewerkers vanaf 1935-1936 waren Melis, Le Roy, Jef van Bilsen, Van Dorpe, Jef de Langhe en de Nederlanders Henri Bruning, Van den Amstel en Jacobus van der Hout. Later werden zij nog aangevuld met Albert Derbecourt, Luc Delafortrie en Paul Persyn. De Clercq schreef nog slechts occasioneel een artikel, terwijl ook de inbreng van Van Severen vanaf 1938 verminderde.
In 1937 kwamen het beheer en het redactiesecretariaat in handen van François. Dat zou zo blijven, tot begin 1939 Le Roy redactiesecretaris werd. Eind 1939 kwam het beheer van het blad opnieuw in handen van Van Herzeele. Het laatste nummer onder leiding van Van Severen verscheen op 11 mei 1940. Het duurde vervolgens tot 24 augustus vooraleer Hier Dinaso! weer verscheen, nu onder leiding van Emiel Thiers en Van Dorpe. Dat eerste nummer was geheel gewijd aan de vermoorde leider Van Severen. Hier Dinaso! stelde zich aanvankelijk afwachtend op maar evolueerde langzaam naar een gematigd positieve houding tegenover nationaal-socialistisch Duitsland. Na de breuk in het Verdinaso, einde januari 1941, kwam Hier Dinaso! in handen van François en Le Roy. Het bekende zich vanaf dan openlijk tot het nationaal-socialisme. Bij de totstandkoming van de Eenheidsbeweging van het Vlaamsch Nationaal Verbond verdween Hier Dinaso!. Het laatste nummer verscheen op 7 juni 1941 en het blad werd vervangen door De Nationaal-Socialist, weekblad van de Eenheidsbeweging-VNV. Dat stond aanvankelijk onder leiding van Le Roy, maar al na enkele maanden werd de oud-dinaso Albert Deckmyn hoofdredacteur.
Literatuur
R. van den Bossche, De maatschappijleer van het Verdinaso en zijn katholieke achtergrond, 1977;
L. Moulaert, Joris van Severen en het Verdinaso (oktober 1931-mei 1940). Analyse van een beeldvorming, KUL, onuitgegeven licentiaatsverhandeling, 1987;
L. Saerens, 'Het Verdinaso en de Joden (1931-1940)', in WT, jg. 46, nrs. 3-4 (1987), p. 155-180 en p. 241-254.
Verwijzingen
zie: Verbond van Dietsche Nationaal Solidaristen.
