Eigen Leven
genootschap opgericht door Maria Belpaire om de katholieke Vlaamsgezinde krachten te bundelen, in het bijzonder op het literaire vlak.
Vanaf juni 1898 wierf Belpaire deelnemers, meestal priesters, zoals August Cuppens en Jakob Muyldermans, maar ook leken als Joris Helleputte en Lodewijk Scharpé. Als eerste project werd vanaf 1900 een literair tijdschrift uitgegeven, door de versmelting van Het Belfort en Dietsche Warande tot Dietsche Warande en Belfort.
Hoofdredacteur Emiel Vliebergh wist de groep te bestendigen met als doel achter de schermen de katholieke V.B. te leiden. Hij werd secretaris van het genootschap dat enkele tientallen leden telde, in meerderheid priesters, die van 1901 tot 1914 driemaal per jaar een hele dag vergaderden in zijn huis in Leuven. Eigen Leven slaagde erin om de leiding te verwerven van het Davidsfonds en het nieuw leven in te blazen. Op de bisschoppelijke Instructions van 1906 over het middelbaar en hoger onderwijs antwoordde de groep door nog in hetzelfde jaar een flamingantisch weekblad Hooger Leven te lanceren, dat de vernederlandsing van dat onderwijs zou opdringen aan het episcopaat. Andere verwezenlijkingen waren de Vacantieleergangen voor leraars te Leuven om de vernederlandsing van het middelbaar onderwijs te ondersteunen (1907), het damestijdschrift De Lelie (1909) en de voorbereiding van het dagblad De Standaard (1914, uitgesteld tot 1918).
Literatuur
J. Persyn, Het tijdschrift Dietsche Warande en Belfort en zijn ontwikkeling onder de redactie van Em. Vliebergh en Jul. Persyn (1900-1924), 1963;
L. Wils, Honderd jaar Vlaamse Beweging, I, 1977.
