Dumon, Amaat G.
(Oedelem 29 januari 1895 – Heverlee 1 maart 1978).
Volgde na zijn middelbare studies aan het Sint-Leocollege te Brugge, een opleiding aan de Rijksmiddelbare Normaalschool van Gent. In 1918 werd Dumon geaggregeerd leraar in de letteren met een verhandeling over De Slag der Gulden Sporen. Te Brugge was hij, onder invloed van zijn leraar Arthur Coussens, betrokken geraakt bij Vlaamsgezinde initiatieven. In Gent onderhield hij nauwe contacten met onder meer René de Clercq en met Herman Bossier, die tijdens de Eerste Wereldoorlog student was aan de door de Duitsers vernederlandste universiteit (von Bissing Universiteit). Bij de heropening van de Leuvense universiteit na de oorlog schreef Dumon zich in voor de richting landbouwingenieur. In 1922 studeerde hij af en werd assistent aan het Zoötechnisch Instituut voor Huisdierkunde. Hij zette zijn Vlaamsgezinde activiteiten voort en werd hoofdredacteur van Ons Leven. In die functie schreef hij het artikel "Handen Af", waarin hij protesteerde tegen het wegzenden ten gevolge van de onrusten na het neerschieten van de Vlaamse student Berten Vallaeys, van Paul-Felix Beeckman, preses van het Katholiek Vlaams Hoogstudentenverbond (KVHV). Na die publicatie verloor Dumon zijn assistentschap. Hij ging zich in Duitsland specialiseren in de erfelijkheidsleer en eenmaal terug in België werd hij door de Boerenbond in dienst genomen. In 1926 richtte hij samen met enkele vakgenoten de Vlaamse Landbouwkundige Vereniging op, waarvan hij secretaris werd. Hij werd voorzitter van het eerste Vlaamsch Wetenschappelijk Landbouwcongres (1928) binnen het kader van de Vlaamsche Wetenschappelijke Congressen. In 1929 werd hij docent en in 1936 gewoon hoogleraar in Leuven. Hij zette zich in voor de oprichting van een Nederlandstalige landbouwfaculteit. Tot aan zijn emeriraat in 1965 bleef hij voorzitter van het Landbouwinstituut.
Bij de oprichting van het weekblad Nieuw Vlaanderen werd Dumon redactielid. Hij was in 1935 eveneens betrokken bij de oprichting van de Vereniging voor Wetenschap. In 1964 tot zijn overlijden was hij er voorzitter van en werkte mee aan de uitgave van het tijdschrift Wetenschap in Vlaanderen (later: Wetenschappelijke Tijdingen). Hij werd benoemd in de voorbereidende commissie van de Vlaamse Academie voor Wetenschappen, Letteren en Schone Kunsten van België (KVAWLSKB) en werd er stichtend lid van. In 1959 werd hij gecoöpteerd lid in de Kultuurraad voor Vlaanderen. Om de Vlaamse eis tot splitsing van de Leuvense universiteit kracht bij te zetten stichtte Dumon mee de Vereniging van Vlaamse Professoren te Leuven (1962). In deze periode bleef hij contact houden met de Vlaamse studenten van het KVHV en woonde hij regelmatig hun vergaderingen bij.
Literatuur
Tamboer, 'Aan onze Oud-Hoofdredacteur Amaat Dumon', in Ons Leven, jg. 37, nr. 3 (1924), p. 39-41;
A. Carlier, 'In memoriam Prof. Dr. Ir. A. Dumon', in Jaarboek van de KAWLSKB (1978);
R. van Cauteren, 'In memoriam Professor Ir. Amaat Dumon', in WT, jg. 37, nr. 2 (1978), p. 65-70;
A. van Hoof, 'Amaat G. Dumon', in NBW, XI, 1985.
Verwijzingen
zie: Katholiek Vlaams Hoogstudentenverbond Leuven.
