Boonen, Edgar
(Opitter 22 december 1912 – Antwerpen 24 februari 1993).
Behaalde zijn humanioradiploma voor de Centrale Examencommissie, studeerde van 1930 tot 1935 kunstgeschiedenis en rechten in Leuven, en legde na een paar semesters in Leipzig en Hamburg zijn eindexamen rechten af voor de Centrale Examencommissie. Na zijn stage bij René Victor vestigde Boonen zich als advocaat in Antwerpen. Al van tijdens zijn stage en tot het einde van zijn leven werkte hij mee aan het door Victor opgerichte Rechtskundig Weekblad, waar hij instond voor de samenvattingen van arresten en vonnissen, en waarvan hij hoofdredacteur werd.
Zijn belangrijkste rol in de V.B. speelde Boonen in zijn studententijd toen hij 'leider' was van het Algemeen Katholiek Vlaamsch Studentenverbond (AKVS). Zelf was hij nooit in een plaatselijke studentenbond geweest, maar in oktober 1932 werd hem gevraagd redacteur te worden van De Blauwvoet, in juni 1933 vormde hij samen met Jaak Boeynaems en Karel de Vaster een triumviraat, op een ogenblik dat de verkiezing van een algemene voorzitter moeilijk was door de touwtrekkerij tussen de Jong Nederlandsche Gemeenschap en het Verdinaso om het rest-AKVS in hun invloedssfeer te krijgen, maar al in juli 1933 werd hij door enkele gouwbestuursleden uit Antwerpen, Brabant en Oost-Vlaanderen – behalve Emiel Valkaert allen Dinaso's – uitgeroepen tot leider van het AKVS. In de ogen van de Verdinaso-gezinden moest Boonen na een korte overgangsperiode het AKVS naar die formatie loodsen als haar jeugdbeweging. Maar tot hun verrassing deed hij dat niet, en wilde het AKVS onafhankelijk houden. Daarop gaf Joris van Severen het bevel aan alle Dinaso-studenten zich terug te trekken uit het AKVS, waardoor die organisatie ineens de meest actieve leden verloor. In oktober 1933 kwam Boonen in conflict met het Katholiek Vlaams Hoogstudentenverbond, toen onder leiding van Piet Meuwissen. In 1935 hield hij de boot af van een mogelijke versmelting met de jeugdformaties van het Vlaamsch Nationaal Verbond (VNV), voerde de naamsverandering tot Algemeen Katholiek Dietsch Studentenverbond en Dietsch Jeugdverbond door en maakte het tot de belangrijkste representant van de Volksdietse stroming. Dat gebeurde met steun van voormalige leden van de Jong Nederlandsche Gemeenschap, en van voormalige Dinaso's die na de Nieuwe Marsrichting Van Severen hadden verlaten, en van enkele Oost-Vlaamse nationalistische priesters. Boonen was een van De Zeven Puriteinen die in 1935-1936 een reeks bijtende brochures schreven tegen de Katholieke Actie. Hij schreef ook een eerste overzicht van de toen recente AKVS-geschiedenis en zijn conflict met de kerkelijke overheid, als inleiding in een boek met voordrachten van Frans Daels, en schreef enkele virulente anti-VNV artikels in Wies Moens' Dietbrand. Op het einde van de jaren 1930 bleef Boonen als leider een middenpositie innemen tussen de 'Kanselarij' van Valkaert en Bert Belderbos die de beweging een soldateske stijl wilden geven, en de daarvan afkerige 'Dienst voor Vorming' met Armand Thiel en Daniël Merlevede. In de lente van 1940 kreeg de tweede groep – toen onder leiding van Remi Piryns – het overwicht. In mei 1940 werd Boonen door de Belgische Veiligheidsdiensten gearresteerd en met andere verdachten naar Frankrijk weggevoerd (Spooktreinen). Na zijn terugkeer trok hij zich uit de jeugdbeweging terug. Hij werd toen samen met Walter Bouchery secretaris van de Vlaamse Conferentie der Balie van Antwerpen.
Werken
'Inleiding', in Prof. Dr. Frans Daels,
Acht voordrachten voor onze studenten, 1935.
Literatuur
'Toespraak van Mr. René Victor bij de Viering van het vijfentwintigjarig jubileum van het Rechtskundig Weekblad', in Rechtskundig Weekblad (24 juni 1962);
L. Vos, Bloei en ondergang van het AKVS, 2 dln., 1982.
