Boens, Daan (eigenlijk Daniël) F.
(Oostende 4 juni 1893 – Gent 28 januari 1977).
Studeerde na zijn middelbaar onderwijs aan het atheneum van Oostende, archeologie en wijsbegeerte aan de Rijksuniversiteit in Luik. Boens was er secretaris van het Vlaamsgezinde studentengenootschap Onze Taal en volgde schilder- en tekenlessen aan de Academie. Als scholier en student publiceerde hij gedichten in De Goedendag, De Boomgaard, Nieuw Leven en De Tijd.
Bij het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog moest Boens zijn studies staken en werd hij onder de wapens geroepen. Aan het front was hij, samen met August van Cauwelaert en Fritz Francken een van de weinigen in Vlaanderen die oorlogspoëzie schreef; via een reeks sonnetten drukte hij zijn afschuw voor het oorlogsgeweld uit. Op het einde van de oorlog raakte hij nog gewond bij een gasaanval.
Na de Eerste Wereldoorlog werkte Boens mee aan Opstanding, het tijdschrift van de pacifistische Clarté-groep. Hij sloot zich aan bij de Belgische Werkliedenpartij, die naar zijn mening zijn antimilitaristische gevoelens het best vertolkte. Hij zetelde in de provincieraad van West-Vlaanderen (1921-1925), in de Kamer (1925-1929) en in de Oostendse gemeenteraad (1926-1932). Tijdens zijn politieke loopbaan sprak hij zich uit voor de vernederlandsing van de Gentse universiteit, wat hij een democratische en rechtvaardige daad noemde. Het verstrekken van onderwijs in het Frans creëerde immers voor de arbeidersklasse een bijkomende drempel: niet alleen behoorden zij tot een andere sociale klasse dan de meeste studenten, ook spraken zij een andere taal. In 1929 werd Boens redacteur van Vooruit en beheerder van de Samenwerkende Maatschappij Het Licht. Van 1927 tot 1945 was hij tevens voorzitter van een Roeselaarse textielmaatschappij.
De Tweede Wereldoorlog maakte een einde aan Boens' loopbaan als journalist. Na de bezetting was hij publiciteitsagent (tot 1952), makelaar in onroerende goederen (tot 1965) en bibliothecaris en adviseur van de Centrale der Liberale Vakbonden. Verder richtte hij mede Radio Vlaanderen (1936), Pan (1938) en de Vereniging van Oost-Vlaamse Letterkundigen (1954) op. Gedurende zijn hele leven schreef Boens gedichten en toneelstukken. Zo was hij onder meer de auteur van een massaspel 1302, dat in 1937 werd opgevoerd tijdens de socialistische Guldensporenviering te Kortrijk.
Werken
Van glorie en lijden. Sonnetten uit de loopgraven aan de IJzer, 1917;
Menschen in de grachten, 1918;
De verrijzenis, 1920.
Literatuur
D. Anthonis, De dichter Daan Boens (1893- 1977), RUG, onuitgegeven licentiaatsverhandeling, 1977;
J. Vercammen, Daan Boens, 1978;
N. Demaegdt, Biografie van Daniël-Felix Boens. Politicus en dichter, RUG, onuitgegeven seminariewerk, 1981.
