Hooger Leven (1906-1914)
"Algemeen weekblad voor ontwikkelde Katholieke Vlamingen", verscheen te Leuven van november 1906 tot augustus 1914 en werd gesticht door de Leuvense gilde Eigen Leven onder impuls van voorzitter Emiel Vliebergh, die eerste hoofdredacteur werd.
Reeds in 1907 werd het hoofdredacteurschap toevertrouwd aan Norbert Gijsen, die ook de organisatorische en financiële aspecten voor zijn rekening nam. Wel bleef Vliebergh tot het einde toe zich over de inhoudelijke aspecten bekommeren.
Directe aanleiding tot de oprichting van het blad was de bekendmaking van de bisschoppelijke Instructions van 1906, waarin ondanks jarenlange sterke druk van Vlaamsgezinde katholieken voor Nederlandstalig katholiek middelbaar en hoger onderwijs, het Nederlands niet werd aanvaard als volwaardig cultuurinstrument en er nog steeds geopteerd werd voor tweetaligheid in het katholieke onderwijsnet. De Instructions werden beschouwd als verlammend voor de katholieke V.B. en Hooger Leven wilde als opinieblad dat zich richtte tot de Vlaamse, katholieke elite, daar iets tegen doen. Het tijdschrift werd ook beschouwd als de voorloper van een vurig gewenst algemeen katholiek Vlaamsgezind dagblad (de latere De Standaard). Het kende een moeizame start en telde na drie maanden slechts vijfhonderd abonnees, in 1907 zou dit aantal verdubbelen en daarna steeg het tijdschrift nog tot een aantal van tweeduizend. Het blad had weinig inkomsten uit advertenties en moest vooral leven van gratis medewerking.
Hooger Leven had een sobere vorm en straalde ernst en degelijkheid uit. Het bestond grotendeels uit vaste rubrieken en kronieken. We bespreken hier enkel degene die voor de V.B. interessant zijn. "Mengelmaren" bracht verslag uit over de werking van flamingantische organisaties. "Onze Beweging" citeerde uitspraken van Vlaamse prominenten en zou de basis zijn van het gelijknamige boek van Muyzer uitgegeven in 1911. In de rubriek "Davidsfonds" werden de komende en voorbije activiteiten van het fonds besproken. Deze rubriek duidde de goede band aan tussen Eigen Leven en het fonds, waarin Vliebergh eveneens een belangrijke rol speelde. In "Vlaamsch leven te Leuven" werden activiteiten van Met Tijd en Vlijt, Taal en Kennis en andere Vlaamsgezinde studenteninitiatieven aangekondigd. Het blad steunde ook de oprichting van een Katholiek Vlaamsch Secretariaat. Vooral de rubriek "Vlaamsche Belangen" was invloedrijk. Alle belangrijke gebeurtenissen betreffende de Vlaamse strijd werden erin besproken. In die periode waren dit vooral de vernederlandsing van het middelbaar en universitair onderwijs, de Instructions en de houding van de katholieke partij.
Wegens de anonieme en clandestiene werking van de redactieraad is de samenstelling ervan moeilijk te achterhalen (enkel Vliebergh dekte de redactie naar buiten), maar het waren vooral geestelijken en leden van Eigen Leven die er deel van uitmaakten. Ze vergaderden in het geheim, afwisselend bij een van de leden thuis. Het redactieadres bevond zich tot februari 1913 in de Parijsstraat te Leuven (drukkerij Bomans en Van Brusselen), daarna in de Minderbroedersstraat (De Vlaamsche Drukkerij). Het tijdschrift steunde vanuit Eigen Leven ook nieuwe initiatieven zoals de oprichting van De Lelie en De Standaard, en de opslorping van Onze Tijd. Naar aanleiding van de Eerste Wereldoorlog werd de uitgave ervan stopgezet.
Literatuur
H.J. Elias, Geschiedenis van de Vlaamse Gedachte, IV, 1965;
id., 25 jaar Vlaamse Beweging 1914-1939, I, 1969;
J. Bladt en J. Olaerts, 'Het katholiek weekblad "Hooger Leven" (1906-1914) en de Vlaamse Beweging', in WT, jg. 34 (1975), p. 133-144;
L. Wils, Honderd jaar Vlaamse Beweging, I, 1977.
